Nieuws, roddels en loabekakkerij
De WR 173 ligt weer in de haven van Den Oever na een prachtige Sail Den Helder 2023.
Bijna had de aak het gehele evenement gemist, want daags voor vertrek bleek er pittig wat water binnen te komen in het achterschip. Goede raad was duur, want het dok van de firma Luyt was al bezet, en doordat het hoog water was, was droogvallen om een reparatie te doen ook niet mogelijk.
Gelukkig hielp Jachthaven Marina Den Oever ons uit de brand. We konden meteen komen en naar de grote kraan varen. Daar werd het schip uit het water getild en na een aantal naden opnieuw te hebben gebreeuwd, afgekit en te voorzien van een koperen plaat, kon de aak na een uurtje werk weer te water worden gezet.
De volgende ochtend, de dag van de PreSail in Den Oever, bleek de reparatie goed geslaagd, want er kwam geen water meer binnen. We konden met een gerust hart naar Den Helder varen met dank aan de mensen van Jachthaven Marina Den Oever.
Zie voor foto's hieronder.
Na de afgelasting van Sail Amsterdam ivm de corona konden we ons eindelijk weer opmaken voor Sail Den Helder.
Onder het genot van een biertje, heerlijke kibbeling, gebakken door ’t Oeverse visbakteam en met muzikale omlijsting van de N’oeverse Beatband, die leuke muziek ten gehore bracht, werd ‘t evenement afgetrapt met de Presail in Den Oever . Vele schepen hadden zich verzameld voor de reis naar Den Helder om deel te nemen aan de Sail In op de donderdag.
’s Morgens vertrok een aardige vloot, hier en daar met wat extra passagiers richting de rede van Texel, waar de grote Tallships voor anker zouden liggen. Er stond een pittige bries, dus gingen de zeilen omhoog en zo sneed de aak door ’t water richting De Bollen, een ondiepte voor Texel.
Het aantal schepen dat voor de rede van Texel lag was miniem. Veel schepen lagen al binnen in Den Helder.
’s Middag was t weer beter en gingen de schepen allemaal weer naar buiten om de parade te laten afnemen. Machtig gezicht, die enorme schepen te zien manoeuvreren met behulp van twee sleepboten, de mannen en vrouwen die op 65m hoogte op de ra’s in de houding stonden en enorme landsvlaggen in de wind wapperden, toen de schepen weer binnen kwamen.
’s Avonds moesten we verhalen naar onze slaapplek en bleek dat we naast de “Delfshaven” kwamen te liggen, We werden direct uitgenodigd voor koffie. Dit schip was een voormalige boeienlegger en was nu in het bezit van zeekadetten. Zij nodigden ons uit voor een rondleiding op en in het schip.
was superleuk en interessant.
’s Avonds op Willemsoord was er live muziek en een prachtige lasershow sloot de nacht af. De poort naar het Marine terrein stond gelukkig open, zodat iedereen zijn kooi weer kon opzoeken.
Vrijdag begonnen de rondvaarten om 10.30 uur. We moesten +verhalen naar de pontons van de politie en haventoezicht. Deze laatsten hadden weinig met ons op. Ze wilden hun tweede schip niet verplaatsen om het ons gemakkelijker te laten aanmeren. Heel flauw.
Ook hadden we problemen met een poort, die zwaar vergrendeld was. Afijn de eerste passagiers stapten om 12.30 uur bij ons aan boord voor een prachtige rondvaart door de haven en langs de Tallships. Bij de Indonesiërs hing een heerlijke geur van Indonesische gerechten, waarvan het water je in de mond liep. ’t Weer was mooi, de helikopters en straaljagers vlogen af en aan tijdens demonstraties van de Mariniers, ook de KNRM liet nog even zien hoe snel ze je uit het water vissen als schipbreuk leidt. Een geruststellend gevoel. De weersberichten en met name de windvoorspelling beloofd niet veel goeds, windkracht 6 bft, geen weer om met passagiers te varen. ’t Feit dat voor ons Sail Den Helder wel eens snel afgelopen kon zijn, hing als een zwaard van Damocles boven ons.
Het bleef echter een voorspelling en nog geen waarschuwing.
Op Willemsoord was ’t flink druk met wederom leuke muziek en de afsluitende lasershow
De zaterdag begon met slecht weer, regen en wat wind, maar gelukkig knapte later wat meer op. De inmiddels gebruikelijke moeilijkheden van de vorige dag qua gesloten poort en ’t voor de poten liggen van de Marine Havendienst, waren ook op zaterdag niet veranderd. Gelukkig konden we nu wel veel eerder met de rondvaarten starten. We kregen weer erg leuke mensen mee aan boord en zij werden getrakteerd op verhalen over de geschiedenis van het schip en de visserij in het algemeen.
En zo voeren we een tochtje of zes langs schepen en demo’s.
Helaas werden de scheepvaartberichten van het KNMI er niet beter op. De schipper van de WR173 besloot, in samenspraak met bemanning en bestuursleden, om ’s middags terug te varen naar Den Oever en dat bleek een goede beslissing, want om 18.00 uur werd er een waarschuwing uitgegeven met windkracht 6-7 bft. Onverantwoord om dan met passagiers het Marsdiep op te gaan.
Om 16.45 uur voeren we richting Den Oever en konden we terugkijken op een mooie en gezellige Sail Den Helder 2023.
Na enige twijfel over de weersverwachting kon toch op dinsdag 29 augustus de droogvaldag doorgaan. Om op tijd op de droogvalplek te kunnen komen is het belangrijk om tijdens hoogwater in Den Oever te vertrekken.
Met 4 bemanningsleden en 10 passagiers hebben we om 8 uur in de morgen de trossen losgemaakt en varen daarna richting het vaarwater van de Wierbalg en het Amsteldiep. Helaas wegens weinig wind op de motor. Tijdens de vaartocht is er alle tijd om te genieten van koffie met de befaamde Wieringer Jodenkoeken met uitzicht op de prachtige Waddenzee.
Om tien uur zijn we op de zandplaat aangekomen waar we het anker kunnen uitgooien.
Direct daarna springen een aantal mensen voor een rondje zwemmen in het warme zeewater Voor de bemanning is het een mooie gelegenheid om het onderwaterschip van de aak met een bezem schoon te maken.
Om 12 uur is het water laag genoeg gezakt voor een wandeltocht naar een mosselbank op zoek naar mossels, kokkels en oesters. Het is elke keer weer een bijzondere ervaring om te genieten van de stilte en de weidsheid van de Waddenzee. Bij terugkomst op de aak worden de mossels schoongemaakt en daarna gekookt. Daarna is het onder genot van een drankje genieten van de maaltijd. Verser kun je ze niet krijgen.
Rond vier uur is het water genoeg gestegen om het anker op te halen en terug te gaan naar de haven. Er staat een matige wind uit westelijke richting dus zeilen omhoog. Niets mooier dan onder zeil varen op de Waddenzee. Om zeven uur waren we terug in de haven van Den Oever en afscheidt genomen van enthousiaste passagiers met de boodschap: wij komen volgend jaar weer.
Op vrijdag 14 juli vertrok de aak vol goede moed richting Medemblik, alwaar ’t weekend in het teken stond van de Westfriese Waterweken. Een evenement dat altijd erg leuk is om heen te gaan en altijd goed georganiseerd is.
Bij aankomst in de Oosterhaven was ’t nog vrij rustig, maar al naar gelang de dag vorderde kwamen er steeds meer deelnemers binnen. Vanaf 17.00 uur was er “Food aan de kade” en kon er heerlijk gehapsnapt worden bij de vele eettentjes en foodtrucks, die stonden opgesteld langs de kade. Het werd gezellig druk en een aantal mensen nam ook de moeite om bij ons aan boord te komen om een rondleiding te krijgen.
Na afloop nog even buurten bij de Kamper Kogge, die achter ons lag en dat was erg gezellig.
Zaterdag begon de dag nat. Zowel buiten als binnen, want door de lange droge periode vertoont het voordek op bekende plaatsen wat haarscheurtjes, waar het regenwater dan ook van profiteerde om naar binnen te druppelen. Gelukkig bleef de skipperskooi droog.
Voor het begin van de activiteiten klaarde het weer op en werd het op de kade steeds drukker met volk. In het water voerde de KNRM een reddingsactie uit van een omgeslagen roeier en de mensen van de WR 173 confisqueerden direct de roeiboot. Een verlaten schip levert pittig namelijk aardig wat bergingsloon op, maar helaas moesten zij de boot weer netjes te water laten, zonder er financieel beter van te worden.
Later deed de KNRM ook met behulp van een SAR-helikopter een demo bij de havenhoofden op ’t IJsselmeer, hetgeen een hoop spektakel opleverde.
Er waren rondvaarten van de Koninklijke Marine en de KNRM en wij ontvingen wederom mensen aan boord. Het leverde ons zelfs een paar nieuwe leden op.
Tegen de avond werden we getrakteerd op een heerlijke rijstmaaltijd van restaurant Costas met een lekker biertje erbij.
Om 20.00 uur was het weer tijd voor het altijd prachtige Oosterhavenconcert op het drijvende podium. René van Kooten, Dana Koppens, Dirk Goede en Nathalie Jones met medewerking van het Koninklijk Stedelijk Muziekkorps uit Enkhuizen brachten een geweldig concert ter oren.
Helaas was de wind nogal toegenomen en dat noopte een aantal koolschepen uit de omgeving om thuis te blijven. Er waren er aanzienlijk minder dan andere jaren.
De zondag stond in het teken van de traditionele Drakenrace, waarbij teams het tegen elkaar opnemen om zo snel mogelijk en in een goed ritme de drakenboot over het parcours te peddelen. Dit jaar spotten we ook een Wieringer deelnemer tussen peddelisten, nl. Kees Meeldijk en zijn ploeg wist het tot de halve finale te schoppen. Het leverden hen uiteindelijk zelfs een derde plaats op in de overall rangschikking.
Ook zondagavond had restaurant voor ons weer een heerlijke maaltijd bereid, nu pasta’s met salade.
Helaas stond er veel te veel wind om richting Wieringen te varen. Vandaar dat de aak nog een nachtje extra in Medemblik bleef.
Maandagochtend om 8.00 uur was het prachtig weer om de terugreis naar Wieringen te aanvaarden.
We waren al een mooi eind op streek toen een plastic vuilniszak het luchtruim koos en verderop te water stortte. Aangezien we niet als milieu delinquenten te boek wilden staan, werd de aak omgedraaid en werd er een heuse ZOB (zak over boord)uitgevoerd. Eén man op de plecht, wijzend op de overboord geslagen vuilniszak, één vrouw met de pikhaak in de hand en één geoefende stuurman. Binnen twee minuten was de zak, gespiesd aan de pikhaak, weer aan boord. Super uitgevoerd, dus.
En zo voeren we met een goed gevoel in het oppertje langs dijk naar Den Oever. De trossen lagen om 10.50 uur weer aan de steigers in de haven.
Onder het genot van prachtig mooi weer hebben we weer een fantastische Flora mogen beleven. Op vrijdag begon het evenement met een waardig en emotionele herdenking voor de mensen die op zee gebleven zijn en in het bijzonder Arnoud Vooijs. Er waren ontzettend veel mensen bij elkaar gekomen bij het monument om hun dierbaren te gedenken, een initiatief van notabene Arnoud zelf en iets dat eigenlijk elk jaar aan het begin van de Flora zou moeten plaatsvinden.
Daarna was het de beurt aan "Barry". Ooit een trots figuur op het dek van een 17e eeuws schip, die vorig jaar werd opgevist door de bemanning van garnalenkotter WR22, nu in een vitrinekast te bezichtigen.
Op de zater- en zondag hebben we rondgevaren door de haven en een stuk buitengaats 't Wad op. De deelnemende schepen waren steeds goed gevuld.
Door te vertellen over de geschiedenis van en het reilen en zeilen in vroeger tijd op de WR 173, kwam er regelmatig de discussie op gang over de stand van zaken van visserij van Wieringen en 't Wad in z'n algemeenheid.
Al met al een heel geslaagde Flora met veel gezelligheid zowel aan boord als op de kant.
Geweldige start van de dag richting Elburg. Niets leek ons in de weg te zitten...
Echter bij Ouwe Zeug begon de motor onregelmatig te lopen. Het toerental fluctueerde en de motor leek er op een bepaald moment helemaal mee te stoppen.
Na 't grof brandstoffilter te hebben afgetapt, leek 't euvel verholpen, maar helaas na 10 minuten weer foute boel....
Het vervangen van het grove en fijne brandstoffilter leek eerst ook de oplossing, maar helaas konden we al snel constateren dat dit ook geen zoden aan de dijk zette.
't Was ook al een vreemd gezicht, dat toen we de "oude" filters er afhaalden, deze maar tot de helft gevuld waren met brandstof, terwijl die helemaal vol horen te zijn.
Brandstof zat er genoeg in de tank, de stekkers zaten er allemaal goed in, de V-snaar was wel ietsje te slap, dus die ook opnieuw gespannen.
Maar ook dat gaf geen verbeterd resultaat, zodat we de beslissing moesten maken om huiswaarts te keren. Om 9 tot 10 uur op een niet betrouwbare motor naar Elburg te varen, is gewoon geen optie. Dat betekende vanaf Ouwe Zeug omkeren en terug naar Den Oever. Geen Botterdagen in Elburg. Echt kl"te, eh, heel jammer.
Het weerbericht van dinsdag de 13e voorspelde mist, regen en onweder. Op Wieringen was 't wel wat dampig, maar passagiers uit o.a. Purmerend bleken behoorlijk last te hebben van de mist. Op t Wad was 't zicht tot de boeien eigenlijk heel goed, terwijl Den Helder en Texel door de mist niet zichtbaar waren. Ook Wieringen en de WR 80, die bij ons in de buurt aan de garnalenvangst waren verdwenen in de mist, toen we steeds verder motorisch 't Wieringerdiep op voeren. Het was helaas geen zeilweer. Een mooie test om te zien of de motor inderdaad weer betrouwbaar was, na 't debacle van Elburg. Ze gaf geen klap verkeerd meer.
We vertrokken deze keer met zeven passagiers en vier bemanningsleden. Allen genoten van de prachtige zonsopkomst, met de flarden mist op de achtergrond. Ook hadden we Paul, als invalopstapper van de WR 4 en WR 60 en dat was heel prettig.
Toen we op de plaats van bestemming waren, werd er zowel voor als achter op het schip gepeild om niet te ver, maar wel ver genoeg op de plaat te belanden. De spijker ging op teken van de schipper overboord en was het wachten tot het water weg was. Schipper De Kort vertelde a.h.v. fotomateriaal de geschiedenis van de WR 173 en de visserij van vroeger. Ook werd er nog even lekker gezwommen, waarna er aanstalten gemaakt werd om naar de mosselbank, ong. 45 minuten lopen, te gaan. Onderwijl kwamen we tal van plekjes tegen waar soms even uitleg nodig was. Die gaatjes in de grond waar water uitspuit, de slijkgaper of "pisser" bijvoorbeeld, kwallen die je wel kunt oppakken en kwallen die je beter kunt laten liggen, kokerwormen, de vele uitwerpselen van de pieren en de vele lepelaars die met hun lepelvormige snavel aan 't foerageren waren.
Ook voor ons weer een oogopener, hoe veranderlijk 't Wad is. Blijkt er opeens een nieuwe geul te zij n ontstaan, waardoor er de meesten van ons een omweg moest worden genomen om niet nat te worden. Overigens op de terugweg moest iedereen wel door die geul, vanwege het snel opkomende tij, waardoor niemand aan boord meer droog ondergoed aan had en vele broeken op de giek lagen te drogen.
Op de mosselbank werd er verwoed naar mosselen en een mooie maat(niet te groot) oesters gezocht. Bij het oplichten van 't blaasjeswier vond je mooie grote mosselpitten, maar ook wel een voor de zon schuilende krab, welke direct zijn of haar grote scharen in de hoogte staken ter verdediging.
Terug aan boord werden de meegebrachte zeevruchten gekookt, gewoonlijk één pan mosselen en één pan oesters, maar toen Jaap, de kok, inmiddels aan de afwas begonnen, meenden een aantal dames nog een pan mosselen te willen eten. Dus ging de gasbrander weer aan en werd er nog een pan mosselen gekookt.
Helaas was één van de bemanningsleden(naam zullen we niet noemen) over z'n eigen voeten gestruikeld bij 't teruglopen naar de aak en belandde voorover te water met de niet waterdichte verrekijker. Geheel ontmanteld lag de verrekijker te drogen op 't dek.
Naast het gekookte voedsel, waren er ook mensen die wel eens een rauwe oester naar binnen wilde laten glijden, maar wel nadat eerst de schipper er één voordeed. Daarna was 't hek van de dam, want er werden heel wat oesterkleppen geopend en de daarin gelegen oester genuttigd, af en toe zelfs een heel klein pareltje als bijvangst.
Inmiddels begon de aak van de plaat los te komen en aan 't anker te trekken. Er was wat wind beginnen opsteken, dus toen we bijna bij het Visjagersgaatje waren, werden de zeilen gehesen en zeilden we, meegeholpen door de stroming, weer richting Den Oever.
Super gezellige dag, meer weer, heerlijk gegeten en dus een mooie droogvaldag om op terug te kijken. Paul, hartstikke bedankt voor 't meevaren!
No Code Website Builder
