Het is voor de Skipper en bemanning niet altijd eenvoudig om te beslissen of een droogvaldag wel of niet doorgaat. De vooruitzichten waren in eerste instantie best goed, maar hoe meer de 9e naderde, de beroerder werden de vooruitzichten. Dus overleg was op zijn plaats. Zaterdag zag de windfinder er uit zoals op t eerste plaatje. Te harde wind om met passagiers het Wad op te gaan. We besloten het droogvallen maar af te gelasten. Woensdag zag het er veel beter uit, maar dan konden er al 5 passagiers niet... Toch nog maar even het isobarenkaartje(3e plaatje) bekijken voor de maandag en die zag er al een stuk beter uit. Toch maar laten doorgaan. En wat schetst onze verbazing, een paar uur later is windfinder het met ons eens...(4e plaatje)
En zo vertrokken we op 9 juni om 8.30 uur uit de haven, eerst nog met een zonnetje, maar later liep de lucht wat dicht, werden er jassen aangetrokken en leek er wel een buienfront aan te komen. Hadden we ons toch vergist om uit te varen? Gelukkig was 't loos alarm en hadden we de hele dag zon afgewisseld met wat bewolking.
We gingen deze keer naar een nieuwe droogvalplek, omdat de oude mossel- en oesterbank nagenoeg is verdwenen. Dat betekende dat we nu veel dieper het Amsteldiep in zouden gaan. De wind stond heel ongunstig, waardoor we op de motor moesten varen, maar gelukkig konden we terug wel zeilen.
Toen we na de 3e gele kardinaal de bank opdraaiden, moesten we wel wat langer wachten tot het water geheel weg was. Dit had vooral met de wind te maken, want die stuwde het water meer op.
Je kon al wel de tweede nieuwe mossel-banken boven het water uit zien komen en toen het water genoeg gezakt was, gingen we op pad. Een groep richting Balgzand en een groepje richting Den Helder.
Er werden heel wat mosselen en oesters gevonden, maar kokkels waren er helaas niet. Nadat de vangst werd ontdaan van pokken verdwenen ze in de pan en werden ze gekookt.
De passagiers lieten de gekookte mosselen onder het genot van een frissie of wijntje, lekker smaken en hier en daar waagde er een paar aan de rauwe afrodisiacum oester.
Ondertussen steeg het water weer gestaag en werd het tijd om het anker te lichten toen we vrij van de bodem kwamen. De zeilen werden gehezen en na nog even vastgelopen te zijn op een klein bankje, konden we de rit naar de haven van Den Oever op zeil doen.
Al met al kunnen we weer terug zien op een geslaagde droogvaldag en tevreden mensen.
De mannen van de onderhoudsploeg zijn druk in de weer geweest om de WR 173 helemaal op en top te maken voor het nieuwe vaarseizoen.
Op de haven van De Haukes is de mast van boord gehaald, zodat onze huisscheepsmaker Ivor van Klink de mast kon inspecteren op onvolkomenheden.
Na flink wat schuurwerk is de gehele aak weer netjes in de biopin(lak) gezet. De mast werd weer voorzien van het touwwerk en werd terug op de aak geplaatst. Ook de zeilen werden er weer aangeknoopt, zodat de reis naar Den Helder gemaakt kon worden.
Op de helling zijn slechte stukjes verwijderd, is er heel wat breeuwwerk gedaan om die gaatjes weer te dichten en hier en daar wat koperplaat aangebracht. Daarna kon er antifouling aangebracht worden op het onderschip.
Ook de stellingplanken, vlonders en 't rood van ’t iezerwerk, kregen een nieuwe laag vurf.
't Levert je "sere pote, kapotte enkels, skouers stief, regge kapot" op, maar dan heb je wel een plaat van een aak.
Maandag a.s. gaat ze weer te water en dinsdag(geen 1 april grap) komt ze weer thuis in Den Oever en kan 't nieuwe vaarseizoen weer een aanvang krijgen.
Offline Website Software